Podsumowanie 2015 – długa droga w dół

Pod kątem treningowym to najbardziej skomplikowany rok jaki był. Zacząłem rok biegając dobrze, a potem zafundowałem sobie najgorszy biegowy dołek w życiu, po raz pierwszy od sześciu lat nie pobiegłem Maratonu Warszawskiego i o jesieni najchętniej bym zapomniał. Na plus tego roku – po wielu latach znowu regularnie jeżdżę na rowerze.

Na zawodach – w dół…

Pod kątem zawodów i wyników na nich osiąganych to tak szczerze mówiąc wiosna była jeszcze jako-tako, ale już jesień to katastrofa.

Zaczęło się od dwóch krótkich startów. Pierwszy – 10K Parking Relay – był o tyle pamiętny, że na swojej zmianie biegłem jako lider. Drugi – Bieg Tropem Wilczym – o tyle pamiętny że załapałem się w pierwszej dziesiątce. Potem dwie dyszki niejako na granicy przyzwoitości czyli tuż poniżej 50 minut. Najlepszy start to Bieg Łosia – zawody, z których jestem najbardziej zadowolony w mijającym roku.

Potem wszystko „siadło”. Biegania coraz mniej. Motywacji coraz mniej. Jesień to już tylko katastrofa. Bez większego przygotowania pojechałem do Krynicy na Koral Półmaraton i zaliczyłem największą „wtopę” w swojej biegowej historii. Po Krynicy nie pobiegłem już nigdzie więcej. Maraton?! Byłem na starcie, ale z racji choroby tylko klepnąłem na drogę swojego tatę i wróciłem pod kołdrę. Po tym biegu miałem jeszcze pobiec w „Wybiegaj Sprawność” oraz Maratonie Kampinoskim ale obydwa odpuściłem.

Na treningach – też w dół…

Pod katem biegowym rok był słaby. Przebiegłem 1 462 kilometrów czyli znacząco mniej niż roku ubiegłym. Dodatkowo, choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, to strasznie dużo w tym wszystkim było przypadku. Dużo małych przerw. W pierwszej połowie roku z racji różnych obowiązków biegałem trochę wbrew samemu sobie, przez co tylko „ciągnąłem się w dół”. Trwało to i trwało, forma spadła w dół a ja wychodząc biegać uparcie twierdziłem, że nic się nie dzieje. Biegałem w tempie „co zawsze” i po prostu z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień, z miesiąca na miesiąc coraz bardziej się zajeżdżałem… Aż w maju, wszystko się załamało…

Moment otrzeźwienie był podczas rezygnacji z Maratonu Warszawskiego i pozostałych jesiennych startów. Pod koniec roku zacząłem bardziej słuchać siebie i biegać… wolniej, ale za to bardziej regularnie. Jest lepiej, bo też czuję się lepiej i mam ten luz, że znów mógłbym biegać więcej i więcej. Zresztą na koniec roku zrobiłem sobie dzień po dniu dwudziestki i wszystko było dobrze.

Rok 2015 to też rok mojego powrotu na rower. Pomogło przede wszystkim kupno nowego roweru na początku roku. Teraz jeździ się lżej, szybciej i bardziej komfortowo. Dzięki temu poza uczestnictwem w rajdach rowerowych zacząłem też sporo jeździć sam lub z bratem. Zaliczyliśmy kilka ciekawych tras. Czy to wypad do Rawy Mazowieckiej, Białej Rawskiej i Mszczonowa. Czy też wypad nad Wisłę. Obydwa trochę improwizowane i obydwa po około 100 kilometrów. Przez większość roku w weekendy jeździłem rowerem do pracy, a to w zależności od trasy 55 do 60 kilometrów.

Suma summarum nakręciłem 1 289 kilometrów – najwięcej odkąd biegam.

* dystans podany w kilometrach, czas w formacie godzin:minut:sekund, tempo w minutach na jeden kilometr, prędkość w kilometrach na godzinę