Brooks Bedlam – bardziej stabilny brat miękkiego Levitate’a

Niedawno pisałem o Levitate – bucie biegowym, który rzuca się w oczy przede wszystkim z racji swojej srebrnej „chromowanej” podeszwy. Levitate ma też swojego bardziej stabilnego brata. Nazywa się Bedlam i w mojej opinii można je stosować naprzemiennie.

Przeznaczenie

Brooks Bedlam to but treningowy z dobrą amortyzacją przeznaczony do biegania po twardych nawierzchniach. Przeznaczony jest dla osób które szukają dynamicznego i stabilnego buta. Jest bardzo podobny do Levitate i porównywanie go z nim jest bardzo naturalne.

Brooks – co i dla kogo?

W Brooksie podstawą jest cała seria butów treningowych (neutralnych). Są to w kolejności największej amortyzacji: Glycerin, Ghost, Aduro oraz Launch. Poza nimi są też buty ze stabilizacją (dla pronatorów). Są to (znów w kolejności największej amortyzacji) modele Transcend, Adrenaline i Ravenna. Wszystkie te modele to konstrukcje które można nazwać klasycznymi. Wszystkie zbudowane na piance DNA i jej modyfikacjach. Wszystkie mające klasyczną siatkową cholewkę.

Bedlam i Levitate są natomiast zupełnie nowymi konstrukcjami i przedstawicielami linii EnergizeMe – nastawionej na dynamikę ale też i nie rezygnującej z amortyzacji. W ten sposób funkcjonują obok klasycznych modeli i można je z nimi porównywać. Najbliższa alternatywą dla Bedlama jest tutaj Ravenna, aczkolwiek porównanie Bedlam-Ravenna to jak porównanie Levitate-Ghost. Parametry podobne, ale dwie zupełnie różne konstrukcje na stopie.

Alternatywy

Brooks Bedlam jest takim butem, że pierwsze alternatywy dla niego można znaleźć już w samym Brooksie. To przywoływany już wielokrotnie Levitate, a także i Ravenna. Poza nim mamy też alternatywy w innych markach butów biegowych.

Co w podeszwie?

Podstawą jest podobnie jak w Levitate pianka DNA AMP. Bardzo miękka, sprężysta, odpowiada w głównym stopniu za amortyzację w Bedlamach. Tworzy srebrną warstwę w dolnej części podeszwy. Dlaczego srebrną? Dlatego, że ta miękka pianka otoczona jest cienką warstwą poliuretanu, który ma za zadanie trzymać piankę i pomagać jej pracować we właściwych kierunkach.

Tuż nad warstwą DNA AMP mamy warstwę pianki EVA nazwaną Guiderails. W przeciwieństwie do pianki położonej niżej ta warstwa jest dosyć twarda i ma za zadanie przede wszystkim stabilizowanie stopy. Tworzy ona coś na zasadzie ramy dla stopy i ma za zadanie prowadzić stabilnie stopę od lądowania na pięcie aż po wybicie z palców. Zasada jest prosta. Jeśli stopa nie będzie „wpadać” i „pływać” w miękkim DNA to będzie bardziej stabilna.

Właśnie przez tą sztywniejszą warstwę EVA jest to but o mniejszej amortyzacji niż Levitate. To czuć, bo już przy pierwszym założeniu Bedlam jest wyraźnie twardszym butem od Levitate. Tamten jest nastawiony wyłącznie na miękkość. W Bedlamach jest nieco bardziej twardo, ale za to stabilniej.

Pod kątem zastosowanego bieżnika obydwa buty nie różnią się. Choć patrząc z zewnątrz widać pewne różnice to są one raczej kosmetyczne. Cały czas jest to bieżnik płytki i typowo asfaltowy. Nie powinien mieć problemu w miejskiej dżungli czy na ubitych twardych drogach, ale poza nie raczej bym go nie zabrał.

Co w cholewce?

Cholewka w Bedlamach podobnie jak w Levitate jest dosyć oryginalna. Z zewnątrz przypomina tkany materiał, a wzory jakie na tym materiale występują nasuwają skojarzenia ze swetrem. Sweter ten jest dwuwarstwowy. Poza zewnętrzną warstwą jaką widać jest też druga warstwa znajdująca się wewnątrz.

W porównaniu z Levitate mamy też tutaj pewną zmianę. Język od wewnętrznej strony został nie tyle zintegrowany co jest stanowi integralną część cholewki. Można przypuszczać, że jest to rozwiązanie w jakiś sposób połączone z tym, że jest to but stabilizacją. Takie buty często mają wzmocnioną podeszwę i cholewkę od strony przyśrodkowej. Podobnie jest tutaj, choć integracja języka z cholewką ma tu bardziej praktyczne oddziaływanie. Zintegrowany język jest wygodniejszy i daje lepsze dopasowanie niż gdyby był rozwiązany tradycyjnie.

Jedyna rzecz do której się tutaj można przyczepić to samo wszycie języka do cholewki. Nie jest zrobione tak gładko jak w Levitate. Szkoda.

Tak samo jak charakterystyczny jest srebrny kolor podeszwy tak charakterystyczny jest też zapiętek. Choć wewnątrz jest solidnie usztywniony i trzyma stopę dobrze to ma dwie cechy odróżniające go od tradycyjnych butów. Po pierwsze brak dużej ilości gąbek i „puchowych” wykończeń wewnątrz zapiętka przez co samo trzymanie i dopasowanie do pięty jest bardziej subtelne niż w tradycyjnych butach. Po drugie tył cholewki wykończony jest elastycznym „kołnierzem”.

Dopasowanie całej cholewki jest dobre. Tam gdzie ma być bardziej dopasowana czyli w rejonie śródstopia i pięty jest dobrze dopasowana. Tam gdzie ma być więcej przestrzeni czyli w rejonie palców, tam jest więcej przestrzeni. Niemniej jednak przestrzeń ta wynika głównie z miękkiego i dopasowującego się materiału z przodu buta (podobnie jak w Levitate) niż z tego że jest to but bardzo obszerny w rejonie palców.

Ile na wadze?

Na sam koniec podobnie jak w przypadku Levitate zostawiam masę buta. Ta jest znaczna bo Brooks Bedlam w rozmiarze 12 US but waży 372 gramy. To o 4 gramy więcej niż Levitate i całkiem sporo jak na but do biegania. Nawet biorąc pod uwagę to, że ważę buty w „swoim” rozmiarze 12 US a nie jak producenci w „najmniejszym” 9 US.

Plusy

• elastyczna i bardzo dobrze dopasowująca się do stopy cholewka,
• dobra sprężysta amortyzacja,
• dobra stabilność.

Minusy

• dosyć wysoka waga,
• nie tak dobre wykończenie wewnątrz cholewki (wszycie języka) jak w Levitate
• wysoka cena – 699 złotych.