Under Armour HOVR Sonic 2 – kompromis między amortyzacją a dynamiką

Sonic to jeden z najbardziej popularnych modeli butów biegowych Under Armour. Dobrze amortyzowany ale jeszcze nie poduszkowiec. Całkiem przewiewny, choć nie mogę wytknąć że „jedynka była lepsza” i dosyć uniwersalny. W dodatku z gadżetem w postaci chipa w podeszwie buta.

Przeznaczenie

Sonic to but treningowy z bardzo dobrą amortyzacją. Przeznaczony przede wszystkim do codziennego biegania po twardych nawierzchniach. Może być też dobrą propozycją dla osób które nie tylko biegają na zewnątrz ale także na siłowni.

Plusy

• dobra amortyzacja,
• dobry kompromis między amortyzacją a dynamiką,
• obniżony do 8 mm drop,
• chip mierzący czas, kroki i dystans w podeszwie.

Minusy

• przewiewność cholewki w poprzedniku była lepsza,
• kołnierz wokół kostki nie będzie każdemu odpowiadał.

Alternatywy

UA – co dla kogo?

W całej palecie butów biegowych Under Armour model Sonic znajduje się pośrodku. Marka oferuje w swojej palecie modeli zarówno buty bardziej amortyzowane (HOVR Infinite), jak i mniej amortyzowane (Bandit czy Velociti). Można też wybrać buta o lepszej stabilizacji (Europa). Generalnie Sonic to kompromis, który sprawia, że jest to but bardzo uniwersalny.

Cholewka mniej przewiewna

Zacznę od tego co zmieniło się w bucie na minus a mianowicie od cholewki. W pierwszej edycji Sonica cholewka była bardzo przewiewną siatką. Może trochę grubszą ale bardzo ażurową. W drugiej edycji materiał cholewki się zmienił. Wizualnie patrząc z pewnej odległości tej różnicy nie widać. Wydaje się że wszystko zostało po staremu.

Z bliska widać że o ile faktura wygląda podobnie to już nie jest to tak ażurowa siatka jak w poprzedniku. Z tego też względu o ile nadal jest to but raczej przewiewny i dobrze wentylowany to już nie aż tak jak poprzednik.

Zapiętek – płaski kołnierz bez gąbek

Specyficzny jest też tył cholewki. Będąc przyzwyczajonym do usztywnionych zapiętków z dużą ilością gąbek w środku można się zaskoczyć. Przede wszystkim nie ma tutaj charakterystycznego dla wielu butów biegowych gąbkowego kołnierza wokół kostki. Cholewka kończy się płaskim rantem. Miękkie wykończenia są tylko w środku.

Z doświadczenia wiem, że nie wszystkim takie rozwiązanie leży tak idealnie jak wypakowany gąbką zapiętek. Natomiast jeśli nie czujesz w pierwszej chwili dyskomfortu to będzie dobrze. Podczas kilku pierwszych biegów jak but się ułoży będzie już tylko lepiej.

Dodatkowo mamy tutaj tylko zewnętrzny zapiętek w formie bocznych skrzydełek. Idea tego rozwiązania jest taka, że but ma trzymać stopę przed nadmiernym uciekaniem na boki ale przez miękki środek ma dawać dodatkowy komfort wokół ścięgna Achillesa. Razem z zapiętkiem bez gąbkowego miękkiego zakończenia but leży inaczej niż większość butów biegowych. Można mieć nawet wrażenie, że zapiętek trzyma stopę zbyt słabo bo nie czuć tego trzymania jak w imadle. Ci którzy są przyzwyczajeni do takiego solidnego trzymania stopy rodem z Asicsów raczej się w Sonicu nie odnajdą.

Ci którzy lubią trochę więcej swobody w bucie – zapewne tak.

HOVR – trochę miękkości, trochę dynamiki

Jeśli chodzi o to co mamy pod stopą można to streścić jednym zwrotem – HOVR. Pod tą nazwą kryje się bardzo miękka i bardzo sprężysta pianka, która ukryta jest w podeszwie buta. Pianka ta dodatkowo opleciona jest poliuretanową siatką, która ma dodatkowo poprawiać jej właściwości. Pianka ta jest schowana do wnętrza podeszwy a zobaczyć ją można przez charakterystyczny prostokątny otwór z boku podeszwy oraz z tyłu bezpośrednio pod piętą.

Miękki HOVR opakowany jest mniej miękką klasyczną pianką EVA. To właśnie ona nadaje kształt podeszwie i z racji objętości na równi z HOVRem odpowiada za amortyzację. Ta jest niezła i Sonic zapewnia dobrą amortyzację. Z drugiej strony jest to amortyzacja nie poduszkowata. Nie czuć miękkiej pięty i nie mam w nich wrażenia, że pięta wręcz się zapada.

Nie jest to przede wszystkim poduszkowiec dla 100 kilogramowych biegaczy. To but dla biegacza do maksymalnie 90 kg. To także but dla osób które nie szukają poduchowatej miękkości a nieco sztywniejszej dynamiki. Z tego powodu całkiem dobrze da sobie radę zarówno na długich wolnych wybieganiach jak i na szybszych jednostkach.

Bieżnik – asfaltowy i uniwersalny

Uniwersalny jest też bieżnik. Jest umiarkowanie agresywny i umiarkowanie głęboki. Dokładnie taki jak powinien być w butach treningowych. Jest też stosunkowo gęsto „ponacinany” w poprzek aby poprawić nieco elastyczność podeszwy i jej przetoczenie. To pierwsze czyli elastyczność to niekoniecznie coś czym Sonic się wyróżni. Jest raczej sztywny jak typowy but treningowy. Co do przetoczenia to jest to zasługa sztywniejszej i mniej poduchowatej podeszwy, ale tak. Przetoczenie Sonic ma całkiem dobre.

No i chip w podeszwie

Dodatkowo w bucie ukryty został jeszcze jeden gadżet. To chip, który znajduje się w prawym bucie. Nie sposób się do niego dostać z zewnątrz, a aktywuje się podczas ruchu. Pozwala na sparowanie go z aplikacją MapMyRun i rejestruje podstawowe dane treningu – czas, ilość kroków i dystans. Jeśli biegasz z telefonem pokaże też trasę jaką biegłeś. Do wszystkich tych danych masz potem dostęp z poziomu aplikacji.

Minus? Chip ma wytrzymałość 600 mil czyli 1000 kilometrów.

Waga średnia

Według materiałów producenta w rozmiarze 9 US but ten waży 283 gramy. W moim rozmiarze 12 US i według mojej wagi Sonic 2 waży 340 gramów. To dokładnie tyle ile wynosi średnia waga buta biegowego. Tak więc podobnie jak Sonic jest kompromisem między amortyzacją a dynamiką i uniwersalnością, tak samo jest kompromisem jeśli chodzi o wagę.