New Balance 1080 v11 – dobrego nie zmieniać

Poprzednik, czyli dziesiątą edycja tego buta została butem roku według pracowników Sklepu Biegacza. Jedenastka jest do niej bardzo, ale to bardzo, podobna. Po pozytywnym przyjęciu poprzedniej edycji dobrze, że wiele się nie zmieniło. Nadal mamy w ręku bardzo miękkiego buta do biegania z bardzo szeroką i elastyczną cholewką.

Przeznaczenie

New Balance 1080 to but do biegania po twardych nawierzchniach z maksymalną amortyzacją. Przeznaczony dla osób biegających bardzo dużo, dla osób o wysokiej masie ciała oraz dla tych którzy w bucie biegowym szukają maksimum komfortu. Pod kątem typu stopy dla jakiej jest przeznaczony jest to but neutralny. 

Plusy

• bardzo dobra amortyzacja,
• niska waga jak na but o takiej amortyzacji,
• elastyczny materiał cholewki dopasowujący się do stopy,
• minimalistyczny, elastyczny i komfortowy zapiętek.

Minusy

• prawdopodobnie słaba wytrzymałość zapiętka.

New Balance – co dla kogo?

Model 1080 jest najlepiej amortyzowanym butem biegowym od NB. W erze cyferkowego nazewnictwa „10” oznaczało klasę buta i poziom amortyzacji, czyli takie 10/10 a „80” oznaczało treningowe buty neutralne. Teraz to nazewnictwo się zaciera, ale oznacza cały czas to samo. Analogicznie nieco mniej amortyzowanym butem od 1080 jest 880, a jeszcze mniej amortyzowanym (ale nadal treningowym) 680.

Alternatywy

Nimbusy, Glyceriny, Ultraboosty… Wszystkie najlepiej amortyzowane buty biegowe są ich alternatywami. Jeśli miałbym wybrać najbliższą alternatywę dla 1080 to byłby to Ultraboost – podobny poziom miękkości i amortyzacji oraz podobna, w dużej części „skarpetkowa” cholewka. 

A co w bucie?

Po bardzo pozytywnym przyjęciu 1080 v10 na szczęście v11 wiele się nie zmienił. Przede wszystkim mamy tutaj tą sama podstawę, czyli piankę FreshFoam X. Jest jej dość dużo. To 30 mm pod piętą i 22 mm pod śródstopiem w bucie męskim. To też 27 mm pod piętą i 19 mm pod śródstopiem w bucie damskim. Daje bardzo miękką i komfortową amortyzację. Taką z gatunku tych, które mocno czuć pod stopą z powodu pracy i ugięcia podeszwy. To zdecydowanie but dla osób szukających maksymalnej amortyzacji.

Drop na poziomie 8 mm – tyle wynosi różnica między piętą a palcami. Dokładnie taki sam spadek miał poprzednik. Z jednej strony jest to troszeczkę mniej niż standardowe 10-12 milimetrów i stopa leży w bucie bardziej naturalnie. Z drugiej strony przy takiej pracy/uginaniu się podeszwy te 2 mm mniej tracą na znaczeniu. Owszem jest mniej, w jakimś minimalnym stopniu bardziej naturalnie, ale cały czas bezpiecznie.

Bieżnik, podobnie jak w poprzedniku, również jest mało agresywny i typowo asfaltowy. Można się uczepić, że guma węglowa jest pod przednią częścią buta oraz pod tylną a brakuje jej nieco w części środkowej. Takie jej rozłożenie może sprawiać, że właśnie w tym miejscu podeszwa będzie się zużywać najmocniej. Praktyka i doświadczenia poprzedniego modelu pokazują, że nie jest tak źle i wcale to miejsce nie „obrywa” bardziej niż reszta zagumowanej podeszwy.

Co w cholewce?

Cholewka jest również bardzo podobna do tej zastosowanej w poprzedniku. Wykonana jest z materiału Hypoknit, czyli czegoś w rodzaju elastycznej dzianiny. Jeśli jej nazwa przypomina wam adidas Primeknit czy Nike Flyknit to nie jest przypadek, bo to podobna filozofia. Hypoknit bardzo dobrze się rozciąga i bardzo dobrze dopasowane się do, nawet nietypowej, anatomii stopy. Tego typu cholewki pod kątem dopasowania zazwyczaj sprawują się lepiej właśnie dzięki elastyczności. Tam gdzie musi się bardziej rozciągnąć tam się rozciągnie. Tam gdzie musi bardziej przylgnąć tam przylgnie.

W rejonie śródstopia charakterystyczna „eNka” wykorzystana została do wzmocnienia cholewki i zapewnienia trzymania stopy. Z jednej strony wzmocnienie trzyma stopę dobrze i przyjemnie na niej leży. Z drugiej właściwie wszystkie „skarpetkowe” cholewki mają jeden nieduży minus – przez ich elastyczność stopa może trochę „pływać” na boki. Przy czym jest to też kwestia indywidualna.

Zapiętek także zmienił się nieznacznie. Nadal jest zbudowany według tej samej filozofii co w poprzedniku – mało gąbek, gładkie dopasowanie i minimalistyczna konstrukcja. Inny jest jego kształt już pod kostką – bardziej obły, zaokrąglony. Nie jest to jednak zmiana istotna, ponieważ oprócz tego połączenia wewnątrz mamy taki sam zaokrąglony element usztywniający. Trzyma stopę w miejscu i nie pozwala jej uciekać na boki dokładnie tak samo jak w poprzedniku.

W poprzednikach czyli w 1080 v10 zapiętek to było też niestety najbardziej awaryjne miejsce w tym bucie. To wewnętrzne usztywnienie potrafiło się czasami złamać, potrafiło pękać… Nie był to często spotykany problem (szczególnie jak na skalę sprzedaży tego buta), ale jednak powtarzalny. W nowych v11 zapiętek wydaje się dokładnie taki sam. Zarówno pod kątem kształtu jak i materiału z jakiego jest wykonany. Prawdopodobnie nadal będzie to najbardziej awaryjne miejsce w bucie. Taka „piętą Achillesowa”. Ale mogę się mylić.

Co na wadze?

Według materiałów producenta 1080 v11 waży 271 gramy w wersji męskiej i 240 gramów w wersji damskiej. To porównywalna wartość z Brooks Glycerin 19 (279 gramów) czy Nike Vomero 15 (280 gramów). To mniej od Asicsa Nimbusa 22 (310 gramów) i znacznie mniej od Mizuno Wave Sky 4 (335 gramów) i od Ultraboosta 21 (340 gramów).

Ważenie butów w moim rozmiarze czyli 12 US, również pokazuje, że jak na tak dobrze amortyzowane buty są też lekkie. But w rozmiarze 12 US waży 310 gramów a to właściwie tyle samo ile ważył poprzednik (318 gramów). Nadal jest więc lekko, choć wybierając buty z maksymalną amortyzacją waga buta schodzi na dalszy plan. Komfort i amortyzacja jest najważniejsza.