Nike Zoom Pegasus 40 – nie za wolny, nie za szybki

Nazywają go kultowym i na swój sposób taki jest, bo mało która linia butów do biegania, może poszczycić się tak długą historią. Nazywają go też najbardziej uniwersalnym butem biegowym ,,do wszystkiego” i też coś w tym jest. Amortyzacji ma nie za mało, ale też nie za dużo. Szybkości? Stabilizacji? Podobnie! Zmiany w stosunku do poprzednika? Prawie żadne. Nadal jest to but biegowy do wszystkiego. No prawie…

Przeznaczenie

Nike Zoom Pegasus 40 to dobrze amortyzowany i uniwersalny but do biegania po twardych nawierzchniach – ulicach, chodnikach, utwardzonych ziemnych drogach. Sprawdzi się u biegaczy o neutralnym typie przetaczania stóp (nie koślawiących kostek do środka) i ważących do około 85 kilogramów.

Plusy

• dobra, wyważona amortyzacja,
• nie najgorsza dynamika,
• niska waga buta (w 12% najlżejszych butów na blogu),
• dobre dopasowanie do stopy.

Minusy

• mała stabilność pod piętą,
• może nie być odpowiedni dla biegaczy z szerszą stopą.

Nike – co jest co?

But środka tabeli, który ma dużą, ale zdecydowanie nie najwyższą amortyzację. Pod kątem amortyzacji w ofercie Nike można znaleźć zarówno lepiej jak i gorzej amortyzowane modele. Jednocześnie wraz z trendem butów z coraz wyższą podeszwą i amortyzacją, Pegasus zostaje nieco w tyle. Porównując go z aktualnie najbardziej miękkim butem treningowym, czyli Invincible, jest wręcz twardy. Nadrabia wytrzymałością, ale…

Pegasus ma też swojego brata-bliźniaka o nieco większej stabilności. To model Zoom Structure, który co prawda nie jest typowym butem ze stabilizacją, ale poprzez szerszą podeszwę, jest butem o wiele bardziej stabilnym.

Alternatywy

Dla Pegasusa zawsze była cała masa alternatywnych modeli. Wynika to z tego, że podobnie uniwersalny but do biegania musi się znaleźć w ofercie każdej marki myślącej o podboju biegowego rynku.

Amortyzacja, bez zmian dobra

W bucie nie zaszło wiele zmian. Prawdę mówiąc można było się tego spodziewać. Rok temu pisząc o Pegasusie 39 sporządziłem taką tabelę.

Patrząc na to, że co dwa lata Nike serwuje nam zmianę ułożenia poduszek gazowych, można było się spodziewać, że w jubileuszowej, czterdziestej edycji nic się nie zmieni i… nic się nie zmieniło.

Podeszwa to dobrze znana pianka React z zatopionymi w niej poduszkami gazowymi Zoom. Jedna znajduje się pod częścią piętową. Druga znajduje się pod przodostopiem. Obydwie znajdują się więc w dwóch najbardziej narażonych na uderzenie stopy o podłoże miejscach. Jedna zapewnia amortyzację pod piętą w momencie lądowania. Druga amortyzuje przednią część stopy w momencie wybicia. Technicznie zapewnia to duży poziom amortyzacji, odpowiedni dla biegaczy o masie ciała do około 85 kilogramów.

Stabilność?!

Nadal można mieć wątpliwości co do stabilności części tylnej. Wynika to z faktu, że podeszwa jest co najwyżej tej samej szerokości co cholewka. W porównaniu do bardzo wąskich pod piętą edycji oznaczonych numerami 37 i 38 jest i tak lepiej, ale… Nadal nie jest to but, o którym można powiedzieć, że jest stabilny. W przypadku koślawienia kostek taka wąska konstrukcja pod piętą może ten stan pogłębiać. Jeśli masz jakiekolwiek problemy z koślawieniem kostek i ogólnie z ich stabilnością cały czas odradzam ten model.

Natomiast jeśli ten problem Ciebie nie dotyczy możesz być usatysfakcjonowany. Niegigantyczna i niezapadająca się pod stopą amortyzacja zapewni optymalne doznania zarówno podczas spokojnych treningów jak i tych nieco szybszych. Pod tym kątem to but dosyć wyważony i bardzo wszechstronny. Choć nie wybitny.

Bieżnik

Bieżnik, podobnie jak podeszwa środkowa, nie przeszedł żadnych zmian. Mamy więc tu dokładnie taką samą gumę i taką samą fakturę bieżnika jak w poprzednim modelu. Gumy jest dużo, zarówno pod przednią jak i pod tylną częścią stopy, co wpływa na jego wysoką wytrzymałość. Kostka bieżnika jest drobna, mało agresywna.

Jest to but, który w pierwszej kolejności da sobie radę na ulicach, chodnikach i innych utwardzonych nawierzchniach. Ale nie tylko. Jeśli chcesz biegać w nich na bieżni to także dadzą sobie radę. W lesie? Owszem, na większość podmiejskich lasów i parków będzie wystarczający, choć należy sobie zdawać sprawę, że nie jest to but do biegania w trudnym terenie. Od takich zadań jest chociażby Pegasus Trail czy Wildhorse.

Cholewka

Cholewka przeszła delikatne zmiany. Drobną i gładką techniczną siatkę zastąpiła siatka o większych oczkach i lekko chropowatej strukturze. Taka jest siatka na zewnątrz buta. Wewnątrz natomiast mamy materiał gładki, przyjazny dla stopy i miękki. Cholewka daje miękki komfort, od zewnątrz chłodną przewiewność. Dokładnie tak jak można było się tego spodziewać.

Dopasowanie Pegasusa jest niezmiennie raczej wąskie i jest to but raczej dla posiadaczy wąskich stóp niż szerokich. Tą szerokość czuć w zasadzie na całej długości buta. W palcach jest dość wąsko, a w dodatku przód buta jest (tradycyjnie dla Pegasusów) ścięty w szpic co sprawia, że jest to but mało przestronny i przyjazny dla palców.

Śródstopie jest dość wąskie. W przypadku posiadaczy szerokich stóp może okazać się za wąskie. W przypadku osób o standardowych czy też wąskich stopach nie powinno być problemu z dopasowaniem. Dodatkowo takie ścisłe dolegania buta do stopy w tym miejscu sprawia, że but dużo lepiej współpracuje ze stopą niż gdyby luz był większy.

Pięta wewnątrz usztywniona jest klasycznym plastikowym klipsem, który trzyma piętę w miejscu ograniczając jej ,,myszkowanie” na boki. Daje dobre trzymanie, ale przez wąską podstawę (o której pisałem więcej wcześniej), czyli podeszwę, nie jest to najbardziej stabilny but w segmencie butów treningowych na codzienne treningi. Zapiętek też zmienił nieco swój kształt w porównaniu do poprzednika. Zamiast wygiętego w tył, przyjaznego dla Achillesa ,,języczka”, mamy klasyczne pionowe zakończenie cholewki. To detal, który wiele osób nie dostrzeże. Moim zdaniem jednak rozwiązanie z ,,języczkiem” było wygodniejsze.

Waga

Według materiałów producenta Nike Pegasus 40 waży 280 gramów. W moim rozmiarze, czyli 12 US, waży 303 gramy, co jest dość niską wartością jak na buty o takim poziomie amortyzacji. Zazwyczaj dobrze amortyzowane buty ważą o kilkadziesiąt gramów więcej. W porównaniu z butami treningowymi na twardą nawierzchnię okazuje się bardzo lekki i znajduje się w 12 % najlżejszych butów na blogu. Wynik zacny i nie do przecenienia.

To też prawie najlżejsze Pegasusy jakie pojawiły się na blogu. Od roku 2013 i Pegasusa 30 Shielda na blogu pojawiło się 9 edycji. Osiem z nich było od obecnego Pegasusa cięższych, a tylko jedne były od niego o włos lżejsze. Były to Pegasusy 36, sprzed czterech lat, które w moim rozmiarze ważyły 302 gramy.

Podsumowując

Nike Zoom Pegasus 40 to cały czas Pegasus – nie za miękki ale też nie za twardy, wąski aby dawał dobre dopasowanie do stopy i miękki feeling wokół niej. Z wytrzymałym bieżnikiem tak aby biegać w nim w mieście i wokół niej i aby wytrzymał relatywnie długo. Z nie za dużą stabilnością, ale jeśli ktoś nie koślawi stóp to nie odczuje tego problemu. Wszystko to cechy znane w Pegasusach od lat i jeśli szukasz uniwersalnego buta na co dzień to cały czas będzie to dobra opcja. Warta rozważenia.